PRAY HARD! IT WORKS!

Pagkatapos ng exam ko sa PLM.

Nagkuwentuhan pa kami ng mga

new meet friends inside the University.

We reviewed some questions

and compared each of our answers (if we can still remember).

We can say that it is hard;

moreover in MATHEMATICS.

English is the easiest followed by

Filipino and nothing follows!

Mahirap na yung mga susunod hahaha.

I'm wishing that the exam is just for formality.

Because before, When you're one of the top 10% of your class,

you're automatically admitted.

We decided to go home na.

Kaya ayun. Nag jeep nalang ako kasi

hindi pa ako sanay sa LRT.

After two jeepneys, nagtricyle na ako!

Kinakabahan talaga ako

kasi 2 to 3 weeks to go ,

may RESULT na!

Then, napansin ko yung political poster ng

City Mayor ng Caloocan.

Nakalagay "Pray Hard! It works!"

at ayun! mejo nawala kaba ako.

Alam kong may mga Back Up ako!

Si Lord at mga patron SAINTS ko.

99.99% not failing!

OUR LADY OF GOOD REMEDY!

and

HOLY INFANT CHILD OF PRAGUE.

Marami akong dinasal.

Every night nagnonovena ako.

hahaha.

at Medyo binabawasan ko kasalanan ko.

and many days have passed.

Tumawag ako sa PLM.

"Hello, Tanong ko lang po kung may result na po yung mga

nag-exam nung april 21." Bungad ko.

"Meron na po. kapopost lang po kahapon"

TaRaaan! Hingi ng pamasahe, Ligo at Pumunta na!

Waaaah.. Dasal sige Dasal !

Hanggang nakarating na ako!

Sana may Barroga Aaron Jay A.

Sana! Sana!

JaaaRannnn!!

Yes! Yes! pasado ako!!

sa BSN na course!!

Bwahahaha.

THANK YOU LORD

AND TO ALL SAINTS WHO HELPED ME.

SAAN NGA BA?

Realizing that it is a fact.

"Ang responsibilidad ng isang Valedictorian

ay mahirap na kailangan mong

maging successful sa hinaharap"

as what Mr. Tan said.

"Maraming mga taong tambay sa Nursing."

Sabi ni Sir Tan noong

nagkukuwentuhan

kami tungkol sa kukunin

kong

COURSE

"SILA yun!."

sabi ko.

Sa kadahilanan

alam ko sa sarili kong

madiskarte ako

kaya nga "VALEDICTORIAN" ehh!!!

Lumipas ang mga araw....

"PASADO KAMI SA PUP!!"

sabi ng mga kaklase ko.

"sayang! di ako naginquire!"

sabi ko sa loob-looban ko.

Tanga ko kasi ehh.

nagpadala ako sa sinabi ng

kaklase ko na

hindi ako papasa dun.

"CONGRATS SA MGA PUMASA!!"

sabi ng adviser namin.

Araaayy... Wala pa akong preferred school

maliban sa PMI

na WALANG ENTRANCE EXAM.

Naengganyo ako mag-aral sa PMI.

marami kasi sa klase namin

mag-aaral doon.

PATID! may BACKER PALA SILA.

ako WALA!

My GULAY!!! paano na ito??

Saan na ako mag-aaral?

PMI??

Ayaw ng tatay ko

sa PMI.

Gusto niya PLV.

Wag nalang.

Hindi sa minamaliit ko ang PLV

pero mas gusto ko sa

MAYNILA.

Sabi ni Maam Jeremie

sa "PMI"

malaki daw kasi akong tao.

Oo nga naman?

Bakit hindi doon?

ANG SAGOT!!

BAYARAN DAW ANG MGA PROF DOON.

Grabe..

totoo kaya iyon??

paano nayan?

Kung pipiliin ko iyon,

paano na ang kinabukasan ko??

may PLM!! ehem.. ehem..

papasa kaya?

UP? BAGSAK!!

UST PASADO Pero BAGSAK SA PINILING KURSO!

PLM? BAGSAK ? O PASADO??

ayoko na mafrustrate.

TUP!!! yes may TUP pa!!

*toot* *toot*

Cellphone ko!!

"Mageexam ka sa TUP? Sa next next day na ang last exam sa TUP,

konti nalang daw yung course na available."

text ni realie.

DAPAT KASI I'M ALWAYS READY!!

NATURINGANG BSP!!

haayy...

THINK POSITIVE!!

sabi ko sa sarili ko.

PAG PMI,

SEAMAN

AT PAG SEAMAN,

PERA!!!

YES!! KAYA KO ITO!!

WALA YAN SA SCHOOL!!

KAPAG PASADO
SA PLM
EH DI PLM!!

PAG HINDI,

HERE I COME PMI!!!

Lines in my speech to be kept in my batchmate's heart

It’s good to know that we we’re approaching to a more elevated stage in our life, there are new faces coming, there will be new atmosphere, and there will be new experiences. Imagining those things are very fulfilling, however sadness may come up. The sadness of leaving the place that made the four years of our life completely. The place where laughter reigned, where tears fell, where foul words blabbed, where memories of friends as well as enemies made!

Remembering those memories is truly hearbtreaking especially if you know that these things will never happen again. Others were saying that “the new will replace the old.” But for me the old that they’re saying will never be replaced by anything or by anyone but will remain in my heart.

I know that there are lot of memories that we’ll miss, the acts with our classmates of having practice after class, accomplishing group projects,not attending class on the next day, begging for a piece of paper, borrowing of pens, and many more.

Also the memories with the most important personage here in our school, our teacher, teasing them to their crushes, celebrating when they are not around, having fun with them, acquiring advises from them and learning a lot from them, really satisfying!

On the other hand, the memories that aren’t that good, maybe to some, will still be with them like putting the frustration upon us in saying that we’re the worst batch because of not making any noise in achieving awards in the contests we had or not being too much active in co-curricular activities.

Do they know that God made everyone unique? We are not the same with the others, we're different, truly different! in our good ways. Maybe they got the brain but not the unity. I believe that it’s not yet the time to witness the “Bang!” of our batch. I also believe that God has a plan that’s why he didn't let us have those kinds of achievements. Maybe he wants to say that attitude is better than brain.

It isn’t the end in setting up goals seniors, lets us have a deeper perception to the word determination in proving that we will be more successful than others. Being successful, in a way of achieving our dreams in clean ways. Let us put the lessons we have learned from our dear teacher in our life. Application of those lessons will greatly affects the way we live in whatsoever aspects of life.

And now that we’re leaving, let us still be active in bringing our school up higher to the highest by being an active alumnus. In this way, we can prove that attitude is the one that really matters. Goodbye High school Life and Hello College! Let’s still have to ourselves the motto, ALTIORA PETO! Congratulations Batch 09 -010

MY SPEECH in Filipino

Kay rami ko ng tanong na naipon sa aking buhay tungkol sa mga bagay - bagay dito sa ating bansa na nakakapagpagulo sa aking isipan bilang isang estudyante ng Sitero Francisco Memorial National High School.

Masama nga ba ang mga bagay na may bahid ng pulitika? Paano kaya natitiis ng mga taong lantad sa kanilang anumalya at kasalanan ang magpatuloy pa sa pagseserbisyo publiko? Sino kaya sa mga tatakbo ngayong 2010 ang karapat- dapat iboto ng mga tao? Ano kaya ang mangyayari sa Pilipinas pagkatapos ko ng High School, College, at maging sa aking buhay? Kaya ba ninyong sagutin? Matatalino ang mga taong kayang sagutin ang mga ilan sa mga tanong na naipon sa king buhay.

“Heal the world, making it a better place.” Ay isa sa mga magagandang linya sa kanta ni Michael Jackson na Heal the world. Isa ito sa gusto kong gawin at ninanais kong gawin ng mga kapwa ko tao, lalung-lalo na ang mga tao ng may posisyon sa pamahalaan.

Kay rami ng nangyari sa nakaraan, bakit hindi tayo matuto-tuto sa ating mga kamalian? Ang ilan ba sa ati’y mga bulag at mga duwag? At bakit hindi man lang tayong lahat ay pumalag? Sa mga gawain nilang kahabag-habag na di man lang nila inisip ang kanilang bayan na kulang na kulang sa unlad,

Minsan, naisip ko, natanong ko sa sarili ko, pwede ba akong umiwas sa kinasusuklaman kong pulitika? Naririndi na kasi ako sa mga milyun-milyong kinukurakot nila, sa mga taong desperadong manalo sa halalan, sa mga pangakong lagging napapako. Napagtanto ko pwede pala, pwede kung ako’y isang bangkay na.

Habang ako’u nabubuhay, mga damit, pagkain, gamit, at lahat ng aking nakikita’y may bahid ng pulitika. At bigla, ako’y napakanta, nakaligo kana ba sa dagat ng basura… At aba, pati ako’y nabahiran na. Naglakad-lakad ako at narinig ko nanaman ang kantang iyon na hindi mula sa boses ko kundi sa bawat bahay na nadaraanan ko. Bumili ako sa tindahan at may kasabay akong bumili, ako’y biglang nagulat ng pati ang bumibili’y kumakanta na rin ng kantang naririnig ko parati. Napagtanto kong napakagaling talaga nila mang-impluwensiya. Maging ako na galit sa kanila’y tuwang-tuwa sa panloloko nila. Huwag tayo maging bobo, huwag tayong magpadala ng husto. Hindi tayo tulad ng mga iniisip nila na walang pag-iisip. Tayo’y binigyan ng panginoon ng utak upang labanan ang kasamaan at hindi umayon dito.

Kahirapan ay talagang laganap na, baka madaig na natin ang pinakamahirap na bansa dahil sa mga ganid na tao. Baka madaig na natin ang bansang Africa sa talamak nilang malnutrisyon at kakulangan sa edukasyon. Bakit kaya hindi natin daigin ang mga bansang America, China, Japan, at marami pang iba? Bakit hindi tayo magpayaman sa sarili nating bansa at hindi sa iba? Bakit Hindi tayo ang utangan at hindi ang umuutang? Bakit hindi nating magawa ang pagbabagong hinahangad? Bakit hindi maalis sa mga pulitikang iyan an gang kasakiman?

Labis na ang kanilang pang-aabuso. Hahayaan lang ba natin na ang pera nila sa bangko ang umuunlad imbes na an gating ekonomiya? Bigyan pansin natin ang ninanais ng ating bayan. Tayo’y dapat maging matapang sa pagiging oposisyon kung may anumalyang nagaganap.

Ang ating populasyon ay talagang malaki na. Imbes na ang mga taong gutom na gutom na Pilipino ang pakainin ay mga taong mayayaman pa ang ginagastusan ng milyong dolyares sa isang hapunan lang.

Paano nila pakakainin ang mga taong gutom kung ang paglipad sa ibang bansa ang inaatupag nila imbes na ang pagpapalipad ng estado ng ating lugmok na ekonomiya?

Kung makakalusot sila sa batas ng mundo, hindi sila makakalusot sa batas ng ating Panginoon. Huwag tayong mag-antay lang at iasa sa panalangin ang hinahangad na pagbabago kundi simulan natin sa sarili ang ating ninanais. Napakalungkot ding isipin na isa tayo sa mga dahilan kung bakit naghihirap ang ating inang bayan. Ngunit ang numero unong dahilan ng kahirapan sa’ting bansa ay ang korupsyon na dulot nila. Sila’y mga demonyo, mga walang puso’t kaluluwa! Mapanlinlang na taong namumuno! Kung hindi tayo kikilos, sino at kailan tayo kikilos?

Huwag nating antayin na maging ang demokrasya’y kaya na nilang kontrolin. Habang maaga’y kumilos na’t ating gawin, sa sarili natin ang pagbabago na nais nating kamitin. Isabuhay ang dugong nananalaytay sa dugo ni Rizal. Isabuhay ang dugong may ayaw sa kasakiman.

How could this happen?

I'm a history
And nobody can change it
Do I deserved it?
Then who would be?

I'm so regretful
That I didn't excel that much
There still many eggs to hatch
So I won't fool myself, just to be cool.

Others disagreed
Then I don't really care
For they are so mean, foolish and unfair.
And now, It's time for my mind to be really feed.

Others were happy.
Rejoice! because some got the attitude
Being erred of thinking that they're all rude.
The contentment on their selves, I see.

The basis is neither the medals nor achievements.
It is the success you gave to the human race
and how courage you are to see God face to face.
Wider perceptions and Understandings should be your clients.

It isn't yet over.
Where are they now?
Hoping that they're not milking their cow
So it's now time for you to think who's definitely better.